Οι έφηβοι του Θεάτρου

Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά της ηλικίας μας σήμερα πιεζόμαστε από ένα πλήθος καθημερινών υποχρεώσεων που δεν μας αφήνουν ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μας. Έχουμε εγκαταλείψει δραστηριότητες που μας έκαναν χαρούμενους, τους φίλους, τον αθλητισμό και κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε και να δώσουμε μια χαρούμενη πινελιά στην καθημερινότητα μας;

          Η πίεση της καθημερινότητας, ξέρετε έχει αρνητικό αντίκτυπο στον χαρακτήρα μας. Γινόμαστε επιθετικοί με τους γονείς μας γιατί νιώθουμε ότι δεν μας καταλαβαίνουν, με τους φίλους μας και κυρίως με τους συνομηλίκους μας. Ερχόμαστε συχνά σε σύγκρουση μαζί τους για απλά θέματα τα οποία λύνονται με μία απλή συζήτηση. Ακόμη πολλές φορές υποσυνείδητα, χωρίς να το θέλουμε είμαστε αντίθετοι στις κατεστημένες νοοτροπίες και καταλήγουμε σε διαδηλώσεις στις οποίες δεν ξέρουμε στο που αποσκοπούν. Με λίγα λόγια γινόμαστε επιπόλαιοι. Νέοι που δεν τους νοιάζει τίποτα παρά μόνο το «εγώ τους» ,αυτό οφείλεται καθαρά στον λανθασμένο τρόπο έκφρασης που δημιούργησαν τα αδιέξοδα που κουβαλά η σημερινή νεολαία.

          Μια διέξοδος δημιουργική κατά τη γνώμη μου, είναι  το θέατρο .Ένα αρκετά «δυνατό» χόμπι για να μας απελευθερώσει από αυτό. Μέσα από το θέατρο μπορούμε να εκφραστούμε, να φωνάξουμε, να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να κλάψουμε, να γελάσουμε, να ουρλιάξουμε. Μας χαλαρώνει. Εκτονωνόμαστε. Γινόμαστε  ηθοποιοί. Γινόμαστε πλάσματα που έχουμε στα χέρια μας «δύναμη» και μπορούμε να την αξιοποιήσουμε όπως θέλουμε. Έχουμε την δύναμη να κάνουμε έναν άνθρωπο να γελάσει, να συγκινηθεί. Έχουμε την «δύναμη» να ποιούμε το ήθος. Γινόμαστε περήφανοι και γενναίοι με τον εαυτό μας γιατί το θέατρο είναι μια λέξη που κρύβει πολλά μυστικά, κρυμμένα βαθιά στις ρίζες του. Μπορούμε να τα γνωρίσουμε, αλλά μόνο αν τα ψάξουμε.

          Μέσα από το θέατρο αντιλαμβανόμαστε αλλιώς τις λέξεις, τις στιγμές, τα γεγονότα που ακούμε και ζούμε καθημερινά. Θα είμαστε εμείς οι έφηβοι, οι μελλοντικοί πολίτες που θα μπορούμε να γελάσουμε μέσα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης. Το βασικό συστατικό; Το χιούμορ μας.

           Ακόμη από το θέατρο αποκτούμε πολλές γνώσεις. Μπορούμε να συνδυάσουμε τα αρχαία, την ιστορία, την έκθεση, την χημεία, την γεωγραφία μαζί με την φαντασία μας και να δημιουργήσουμε ένα έργο τέχνης. Επίσης βελτιώνουμε την άρθρωση μας καθώς και τον τρόπο ομιλία μας, κάνουμε τον λόγο μας να έχει περισσότερη συνοχή. Γινόμαστε πιο κοινωνικοί και μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε με άλλους ανθρώπους, με διαφορετικούς ανθρώπους. Εντασσόμαστε σε εφηβικές ομάδες και δημιουργούμε υγιείς σχέσεις.

           Μην παραλείπουμε ότι πρόκειται για μια τεράστια επιστήμη που ανακαλύφθηκε από τους πατέρες της αρχαίας τραγωδίας, της αρχαία κωμωδίας, του δράματος. Το θέατρο γεννήθηκε στα τέλη της αρχαϊκής περιόδου και επιβιώνει εδώ και 2.493 χρόνια γνωρίζοντας την ίδια απήχηση.

         Βέβαια δεν είναι μόνο το θέατρο με το οποίο μπορούμε να ασχοληθούμε. Η μουσική, ο χορός, η ζωγραφική, η άθληση. Κάθε μορφή τέχνης και σχέσης γεννιέται, ωριμάζει και εξελίσσονται πάνω σε ένα σανίδι.

«Νέος θα πει να διορθώνεις τον κόσμο» έγραψε ο Ν. Καζαντζάκης. Ποτέ δεν είναι αργά, ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς να αναλάβουμε μια δημιουργική πρωτοβουλία. Ας ξεκινήσουμε από αυτό λοιπόν, ας επικοινωνήσουμε μέσα από το θέατρο ... μήπως να το τολμήσουμε;

Ο μαθητής της Γ’ Λυκείου, Κετίκογλου Γιάννης.